Dyrektor jest nie szczególnie wierzący… jednak w biznesie jakoś to nikomu szczególnie nie przeszkadza, choć mieszkamy w kraju katolików. Po prostu liczą się tu wzajemne relacje, wykonane usługi, rzetelność i jakoś.
W pracy Dyrektor ma styczność z Protestantami, Prawosławnymi, Muzułmanami…
O dziwo!
Dyrektor ma nawet znajomego który jest Imamem oraz ma dobrego kolegę, który jest księdzem, a kilku klientów to też osoby duchowne:
– Emerytowany Ojciec – Generał Zakonu,
– Zakonnik z Wrocławia,
– Jezuita jeżdżący do Rosji,
– Ksiądz Motocyklista,
Nikomu to nie przeszkadza, liczą się podróże… Z wszystkimi normalnie da się porozmawiać, poopowiadać, zwykli turyści. Nie rozmawiamy o religii, nikt nikogo nie przekonuje, nie namawia…
Bardzo sympatyczni klienci.
Zwykle uważnie słuchają rad czy naszych podpowiedzi na temat wyjazdu czy podróży, nie „mądrzą się”, nie wywyższają. A po powrocie zwykle opowiadają co widzieli, co im się podobało, jakie mają własne spostrzeżenia, pokazują zdjęcia. Dyrektor lubi tego typu rozmowy, choć jest nie wierzący. Jedno co u wszystkich widać to prawdziwą pasję do podróżowania i przygód…
Mało już zostało takich klientów-podróżników, a to przecież jeszcze księża!
Wiara nigdy nie powinna być tu przeszkodą czy zawadą, podróże po prostu kształcą każdego.
Ktoś kiedyś powiedział, że to Politycy stawiają mury… nie wiara czy religia.
Dyrektor ma w życiu kilka teorii których się trzyma. Powiedzmy, że bardzo często sprawdzają się one realnie. Jedną z nich jest teoria, którą Dyrektor zaakceptował i przyjął z ekonomii… Ale jak pokazuje życie zwyczajne jest akceptowalna prawie zawsze i wszędzie.
